Cztery szlachetne prawdy są fundamentalnym nauczaniem Buddy. Zostały one odkryte przez Buddę podczas jego przebudzenia. W źródłach opisane są następująco:
Szlachetna prawda o cierpieniu (dukkha)
I
Jest to prawda o istnieniu cierpienia, dyskomfortu lub niezadowolenia. Termin dukkha jest różnie tłumaczony na polski jako cierpienie, udręka, niezadowolenie, dyskomfort i stres. Obejmuje zakres od najmniejszego poczucia, że coś jest nie w porządku, do najgorszej psychicznej lub fizycznej udręki.
Szlachetna prawda o przyczynie cierpienia
II
To nieustanne pragnienie taṇhā napędza cykl stawania się i jest podsycane namiętnością oraz pożądaniem, które szukają zadowolenia w różnych rzeczach. Przejawia się ono jako tęsknota za przyjemnościami zmysłowymi, pragnienie istnienia oraz pragnienie unicestwienia. Przyczyną cierpienia jest żądza (lobha) posiadania i nienawiść (dosa) z powodu braku. Pragnienie jest powiązane z niewiedzą (moha), która jest największą skazą.
Szlachetna Prawda o ustaniu cierpienia
III
Teksty definiują tę prawdę jako „całkowite wygaśnięcie i ustanie wszelakich pożądań, zaniknięcie, porzucenie, wyswobodzenie się i pozostawienie ich”. Tekst wyjaśnia, że ustanie cierpienia, to ustanie pragnienia, które ma zostać zrealizowane. Porzucając chciwość, nienawiść i złudzenie, stajemy się wolni od cierpienia.
Szlachetna prawda o ścieżce prowadzącej do ustania cierpienia
IV
„Właściwy Pogląd, Właściwa Aspiracja, Właściwa Mowa, Właściwe Działanie, Właściwy Sposób Życia, Właściwy Wysiłek, Właściwa Uważność oraz Właściwe Skupienie.
Oto jest Szlachetna Prawda o Ścieżce prowadzącej do ustania cierpienia”.
Cztery Szlachetne Prawdy w pełni integrują zrozumienie i praktykę.
W swojej najbardziej zwięzłej formie wydają się czterema empirycznymi twierdzeniami podlegającymi weryfikacji. Nie bez przyczyny nazywane są prawdami (sacca). Porównuje się sformułowanie Czterech Szlachetnych Prawd do diagnozy lekarskiej: